Powietrze jest jednak głównym medium odpowiedzialnym za wyrównywanie temperatury. Jeżeli jednak dom nie posiada wad w postaci dużych mostków cieplnych i nieszczelności, to samoczynnie jest w stanie dokonać równomiernego nagrzania pomieszczeń. Prędkość cząstek gazów składających się na powietrze to przecież kilkaset metrów na sekundę. Można więc śmiało myśleć o rezygnowaniu z budowy izolowanych kominków, nastawionych na produkcję ciepła transportowanego złożoną, kłopotliwą i kosztowną instalacją DGP. Oczywiście, jak zawsze, nie należy tutaj wylewać dziecka z kąpielą. Trzeba wziąć pod uwagę wszystkie zalety i wady różnych rozwiązań i nie traktować ich jako konkurencyjnych, a na pewno nie tworzyć w tej kwestii sporu o charakterze bardziej ideologicznym niż merytorycznym.
Ciepła tradycyjna zabudowa kominka daje przede wszystkim możliwość ekonomicznego wykorzystania energii wyzwolonej podczas spalania drewna (i innych paliw). Cała ogólna idea transportu ciepła opiera się na różnicach temperatur. Jaki by tu nie był wykorzystany mechanizm, zawsze o efekcie decydują temperatury źródła i odbiornika. Jeżeli odbiornikiem będzie strumień powietrza intensywnie wentylujący izolowaną obudowę kominka, bo źródłem zawsze będzie palenisko i kanały dymowe, musimy mieć świadomość ilości ciepła, którą jest ono w stanie pochłonąć i przenieść w żądane miejsce. Pojemność cieplna naszego życiodajnego gazu jest niewielka (metr sześć. gromadzi mniej więcej tyle, co kilogram ceramiki czy betonu, czyli ok. 0,0005 metra sześć.), a ogrzewanie go do wysokich temperatur nie jest ani zdrowe, ani bezpieczne, ani nawet ekonomiczne. Ma to wprawdzie tę dobrą stronę, że „atmosferę” wypełniającą naszą bezpieczną przystań możemy zagrzać dość szybko i niewielkim kosztem, ale to jednak nie wystarczy. Najwięcej energii – nawet wielokrotnie więcej – pochłonie nam sama bryła budynku i wypełniające go sprzęty. Najczęściej nie jesteśmy w stanie przenieść takich jej ilości na drodze konwekcji. Musimy zaprząc tutaj do pracy inny, wydajniejszy mechanizm – promieniowanie… ciepłego kominka.
Ogrzewanie nie może być zbyt intensywne, bo każdy przedmiot potrzebuje czasu na podniesienie swojej ciepłoty – nadmiar energii (mocy) po prostu odrzuci. Objawia się to przegrzewaniem pomieszczeń z kominkiem i stratami przez wentylację i ściany (straty podlegają tym samym prawom – różnica temperatur). Ciepła akumulacyjna ceramiczna zabudowa kominka powoduje zmianę charakteru ogrzewania w czasie. Oprócz większych możliwości polepszenia sprawności kominka, ciepło dostarczane jest łagodnie i dłużej – większa jego ilość ma szansę pozostać z nami w domu.
Związany z ciepłymi zabudowami jest temat różnego rodzaju wymienników akumulacyjnych, które mają za zadanie wspomóc masę zawartą w ścianach otaczających wkład kominkowy w podniesieniu sprawności całego układu na drodze odzyskiwania ciepła ze spalin.
Im większa masa całości, tym lepiej – szczególnie w przypadku użytkowania kominka w domach energooszczędnych. Tutaj potrzebne są bardziej rozbudowane wymienniki i masy chłonące ciepło. Oferowane przez nas rozwiązania UNICO zapewniają zarówno bezpieczeństwo jak i komfort korzystania z ognia. Także wszystkie wkłady kominkowe UNICO są przystosowane do tego typu zastosowań. Służymy swoim klientom i partnerom wszelką pomocą i informacjami w zakresie doboru, dostaw i obliczeń związanych ze zdrowym i ekonomicznym ciepłem, tak, aby nasz kominek stał się Twoim najlepszym przyjacielem na zimowy wieczór.
Definicje:
Ciepło – postać energii, której ilość w przyrodzie jest stała. Nasze piece i kominki zmieniają tylko jej postać: energię chemiczną zawartą w paliwie w energię cieplną. Jednostką każdego rodzaju energii w układzie jednostek SI jest J (dżul) i jego wielokrotności kJ, MJ. Praktyczną, używaną często jednostką jest też kWh (kilowatogodzina = 3600 kJ).
Moc – ilość energii, także ciepła, w czasie. Ta sama ilość energii może być dostarczona szybciej, czyli z większą mocą. By otrzymać moc, musimy ilość energii podzielić przez czas. Jednostką mocy jest W (wat) i wielokrotności: kW, MW. 1W=1J/s.
Temperatura – nie jest energią, a więc i nie ciepłem, a określa jedynie ilość energii zawartej w danym, konkretnym przedmiocie. Dwa różne materiały w tej samej ilości i o tej samej temperaturze najczęściej jednak nie posiadają tej samej energii – potrzebują różnych jej ilości do ogrzania się.